پرنده ی سفید
در جستجوی صلح و آرامش
پرنده ی سفید
در جستجوی صلح و آرامشدرباره من
پرنده ی سفید با یه برگ زیتون همه جای دنیا نماد صلحه؛ و من همون پرنده ی سفیدم که از دنیا و آدماش فقط توقع صلح و آرامش و عشق دارم!
این وبلاگ رو ساختم چون می خواستم از دلم بنویسم و دل کسایی که دوروبرم هستن و دوسشون دارم.
می خواستم جایی باشه واسه حرفایی که گاهی گفتنشون تو دنیای واقعی سخته...
روزای اول فکر نمی کردم بتونم تو دنیای مجازی دوستای زیادی پیدا کنم... فکر نمی کردم خواننده های زیادی داشته باشم.
امروز... خواننده های زیادی ندارم... اما دوستای خوبی پیدا کردم... دوستایی که شاید از بعضی از دوستام تو دنیای واقعی بهم نزدیک ترن:)
ادامه...
ستایش
دوست داشتم شعرشو اینجا داشته باشم
چون این بار می خوام واسه دل خودم بنویسم!!!!!!!
حس و حالم خوش نیست...همه چی داغونه
یکی باید باشه...تورو برگردونه
گم و گورم دورم...گیج و ویجم خسته ام
بس که پای پلکمو به دلِ در بستم
پشت سر ویرونه... رو به روم دیواره
داره از ابر سیاه ...دردسر میباره!
دل مغرور اما...دست و پا نمیزنه
سنگ از آسمون بیاد...صخره جا نمی زنه!
چشماتو به روم ببند... خدا چشماش بازه
زندگی با گِله هاش...حالمو می سازه
هر کی دل ببره از رو زمین قد می کشه
هرکی آسمونیه لایق ستایشه
اگه رفتن،نرسیدن...توی تقدیر منه
جرم بی بخشش من اگه عاشق شدنه
چشماتو به روم ببند خدا چشمش بازه
زندگی با گِله هاش حالمو میسازه
شاید شعرش خیلی قوی نباشه...اما گاهی آدم واسه دوست داشتن بعضی چیزا دنبال واژه نیست... دنبال عمق ِ واژه هاس...گاهی یه چیز بی ربط تو رو یاد قسمتی از زندگیت می اندازه که شاید دیگران یا ربطش رو نفهمن...یا اشتباه متوجه شن
چون هیچکس از عمق زندگی دیگران خبر نداره!!!!!!بی خیال
اگه خوشتون اومد یا نیومد بهم بگید
برچسب‌ها: امیرعباس, ستایش