پرنده ی سفید
در جستجوی صلح و آرامش
پرنده ی سفید
در جستجوی صلح و آرامشدرباره من
پرنده ی سفید با یه برگ زیتون همه جای دنیا نماد صلحه؛ و من همون پرنده ی سفیدم که از دنیا و آدماش فقط توقع صلح و آرامش و عشق دارم!
این وبلاگ رو ساختم چون می خواستم از دلم بنویسم و دل کسایی که دوروبرم هستن و دوسشون دارم.
می خواستم جایی باشه واسه حرفایی که گاهی گفتنشون تو دنیای واقعی سخته...
روزای اول فکر نمی کردم بتونم تو دنیای مجازی دوستای زیادی پیدا کنم... فکر نمی کردم خواننده های زیادی داشته باشم.
امروز... خواننده های زیادی ندارم... اما دوستای خوبی پیدا کردم... دوستایی که شاید از بعضی از دوستام تو دنیای واقعی بهم نزدیک ترن:)
ادامه...
امان از دست تکنولوژی و حواس جمع ما!
سلام
یه نکته ای بود که یادم افتاد باید بگم:
1.تو مطلبی که در مورد روز مادر نوشته بودم یه شعر بود که اسماعیل اسفندیاری خوندتش -در آلبوم "سکوت مرداب"- اما متاسفانه اسم شاعرش رو یادم نیست و چون آلبومش مال چند سال پیشه قابش رو دم دست نداشتم که اسم شاعر رو ببینم و اینجا بذارم.
2. تو مطلب راجع به روز پدر 2 تا شعر بود که اولی از آلبوم "یکی بود،یکی نبود" رضا صادقی انتخاب شده بود به اسم:" خدارو چه دیدی" که باعرض شرمندگی اسم شاعر اون رو هم دقیق مطمئن نیستم.
و دومی شعری بود از مجتبی معظمی که پرویز پرستویی تو آلبوم پر احساس بابایی دکلمه اش کرده.
می دونم یه خورده دیره واسه گفتن اما چیزی بود که احساس می کردم حتما باید بگم... هر چند که کاش اطلاعاتم بیشتر بود.
وقتی حافظه ی کامپوتر و حافظه های جانبی هست کم کم قاب سی دی ها از جلوی دست آدم دور می شه و گاهی دسترسی بهشون سخت می شه دیگه...شرمنده...
