پرنده ی سفید
در جستجوی صلح و آرامش
پرنده ی سفید
در جستجوی صلح و آرامشدرباره من
پرنده ی سفید با یه برگ زیتون همه جای دنیا نماد صلحه؛ و من همون پرنده ی سفیدم که از دنیا و آدماش فقط توقع صلح و آرامش و عشق دارم!
این وبلاگ رو ساختم چون می خواستم از دلم بنویسم و دل کسایی که دوروبرم هستن و دوسشون دارم.
می خواستم جایی باشه واسه حرفایی که گاهی گفتنشون تو دنیای واقعی سخته...
روزای اول فکر نمی کردم بتونم تو دنیای مجازی دوستای زیادی پیدا کنم... فکر نمی کردم خواننده های زیادی داشته باشم.
امروز... خواننده های زیادی ندارم... اما دوستای خوبی پیدا کردم... دوستایی که شاید از بعضی از دوستام تو دنیای واقعی بهم نزدیک ترن:)
ادامه...
بابای خوبم روزت مبارک
بابای نازنینم
روزت مبارک!!!
به خاطر همه ی خوبی هات ممنون...
به خاطر این که همیشه با من مهربون بودی...
و همیشه آرومم کردی... حتی وقتی دور بودی...
واسه همینه که من امروز از نزدیکی دور نمی ترسم اما از دوری نزدیک چرا!!!!
چون خیلی روزا بودن که دور بودیم و قلبمون کنار هم بود...
با هم مریض می شدیم... غم و شادیمون با هم بود....
امیدوارم هرگز واسه هیچکس پیش نیاد که 2 یا چند تا آدم به هم نزدیک باشن و قلباشون یه دنیا از هم دور باشه...
بابای خوبم روزت مبارک...
بابایی می دونی که امتحانام شروع شده... واسه همین نتونستم زیاد وقت بذارم و یه چیز خوشگل بنویسم برات... انشاا.. سال بعد
فعلا این چند تا شعر تقدیم تو با یه دنیا شرمندگی:
"خدا رو چه دیدی...شاید با تو باشم
شاید با نگاهت از این غم رها شم
خدا رو چه دیدی...شاید غصه رد شد
دلم راه و رسم این عشقو بلد شد
هنوز بی قرارم به یاد نگاهت
نشستم تو بارون بازم چشم به راهت"
هیچکس از جنس ما نبود
این چنین که هستم که بودی که بودم که هستی
نمی گویم صمیمی نمی گویم خوب... نمی گویم پاک... نمی گویم!
ولی به خدا قسم
قسم به نان و نمک...
به شرم تو... به چشمای قشنگ تو...
اندازه ی هر چه دل تنهایت بخواهد
با همه ی وجود
و با هر چه عشق و عشق دوستت دارم
-بابایی من همیشه می خواستم عشق را در کنار زندگی داشته باشم... من و تو خودمان را به زندگی بگوییم
- می گوییم دخترم! امان بده!
- چه روز ها و چه شبهایی که از شما می خواستم... التماس می کردم: بابایی به زندگی فکر کن! به آنچه که در کمین ما نشسته است... تند و جاری و سرکش... هی می گفتم بابایی برای یکی و یگانه شدن بایستی که ما آبروی عشق را نگه بداریم... چه روز ها و چه شبهایی که از دست شد...
- آن روز هایی که رفته اند و آن شبهایی که جا نهادیم در پستوی دل... حکایت دل ما بود... دخترم.
- خودت گفتی بابایی که رد هر آنچه که رفت نباید گرفت... پس از آنچه که رفت نگو. بگذار از آنچه که می آید بگویم... از روزگار پرگلایه از آنچه که مرا دل تنگ کرده است... از آنچه مرا در خود شکسته است. بگذار این بار از بابایی بگویم
- جون بابایی من من مهیای شنیدنم بگو... به بابایی بگو...
بگذار دلت بگوید و دستت بنویسد...
- بابایی به جان تو که از هیچکس و ناکس گله ای ندارم...
از عزیزانم حتی... عزیزانی که مرا به سادگی باد آشفتند و پرپر کردند
نه...نه... دیگر جایی برای گلایه نیست...
تنها می خواهم بنویسم...که روزی...روزگاری
پیش آن که مرا عشق آموخت...پیش دلم...کم نیاورم.
می خواستی بشنوی؟ بشنو...
این دختر بابایی است که می خواهد بگوید... بخواند...
- بخوان بابایی با تمام دل بخوان!
-
از یاد نمی برم هرگز تو را و عشق زیبای تورا
لحظه ی قشنگ دوست داشتن و به اوج رسیدن را خواستنی و تمام نشدنی
حالا اینجا کنار این همه خاطره ی بارانی تنها به تو می گویم:
"دوستت دارم"
که می خواهم بمانی... بمانم...
نه در لحظه ها و ثانیه ها... نه...که در تمام نفس هام.
بی دریغ تر از همیشه... حضور معطر تو... بودن... درست آن زمان که نیستی...
نیستی و لحظه ها با بوی خاطره هامان جان می گیرند...
می مانند.
می مانند..... برای من فقط یک نگاه تو... همین قدر که بدانم هستی کافی است بابایی!!!!
حالا همین جا و هرجاکه نباشی و باشم یک حس آشنا مرا با خود می برد!
فریاد میزند... که هستم! با تو! کنار تو!
روزت مبارک
برچسب‌ها: روز پدر
