و مرگ تنها نفس نکشیدن نیست!!!
من مردگان بی شماری را دیده ام
که راه می رفتند...
حرف می زدند...
سیگار می کشیدند...
و خیس از باران...
انتظار و تنهایی را درک می کردند.
شعر می خواندند...
می گریستند...
قرض می دادند...
قرض می گرفتند...
می خندیدند و
گریه می کردند...
صفحه ی ۴۳ از کتاب سالهاست که مرده ام
زنده یاد حسین پناهی
آره... مرگ تنها نفس نکشیدن نیست...
گاهی نفس کشیدن هم معنای زندگی نمی ده...
وقتی احساس تکرار و روزمرگی می کنی...
دیگه فقط نفس می کشی اما زندگی نمی کنی...!
چون توی روزمرگی گم شدی...
واسه بیرون اومدن از این تکرار چی کار می شه کرد؟
زندگیمون خلاصه شده در :
صبحانه...کار(مدرسه یا دانشگاه)... نهار...تلویزیون...شام...تلویزیون...خواب...صبحانه...
(و این قصه ادامه دارد... البته جدا از کارای کوچیک دیگه ای که از رو عادت و تکرار و روزمرگی انجانشون می دیم)
پیشنهادی داری؟... لطفا نظر بده